Setne urodziny „złotego”

28 lutego 1919 roku została uchwalona ustawa w sprawie nazwy polskiej monety. Od tej pory polską jednostką monetarną jest „złoty”, którego setna część nazywa się „grosz”. Skąd wzięła się ta nazwa? Funkcjonowała powszechnie w okresie I Rzeczpospolitej Polskiej, a także w Księstwie Warszawskim i Królestwie Kongresowym, dlatego wygrała z zaproponowanym wcześniej określeniem „lech”.

Do obiegu złoty został wprowadzony dopiero 29 kwietnia 1924 roku w wyniku reformy pieniężnej przeprowadzonej przez ministra finansów Władysława Grabskiego i zastąpił zdewaluowaną markę polską. Zanim złoty przyjął swoją obecną postać, przeszedł jeszcze jedną istotną zmianę. 1 stycznia 1995 roku przeprowadzona została jego denominacja. Polską walutą stał się złoty nowy, a jego symbolem skrót PLN (polski złoty nowy). Tym samym Polacy przestali być „milionerami”, ponieważ jeden nowy złoty odpowiada 10 000 starych złotych. W ciągu jednej nocy na banknotach, cenach i w wynagrodzeniach zniknęły cztery zera.

Obecnie w obiegu funkcjonują monety groszowe o wartości 1, 2, 5, 10, 20 i 50 groszy, monety złotowe o nominałach 1, 2 i 5 złotych oraz banknoty 10, 20, 50, 100, 200, 500-złotowe. Z okazji setnej rocznicy ustanowienia nazwy naszej waluty Narodowy Bank Polski wprowadził do obiegu specjalne zestawy złotych i srebrnych monet kolekcjonerskich „100 lat złotego”.