Maria Skłodowska-Curie. Jeden nobel to za mało

Interesowały ją nauki przyrodnicze i literatura. Po szkole rozpoczęła pracę jako guwernantka. Wspomagała finansowo starszą siostrę, która wyjechała na studia. Na szczęście sytuacja odrobinę się poprawiła i Maria też mogła udać się na Sorbonę.

Była jedną z pierwszych kobiet naukowców i pierwszą kobietą profesorem. Dwukrotnie zdobyła nagrodę Nobla. Najpierw z mężem Piotrem Curie, a potem samodzielnie. Odkryła pierwiastki: polon (nazwany tak na cześć Polski) i rad. Swoją karierę naukową rozpoczęła w czasach, gdy powszechnie uważano, że w fizyce nie ma już żadnych tajemnic. Jej badania nad radioaktywnością (wymyśliła to słowo) zmieniły wyobrażenie o świecie.

Jeśli chodzi o finanse, to nagroda Nobla, choć od razu bardzo prestiżowa, nie była ówcześnie oszołamiająco wysoka.  Starczyło na podreperowanie budżetu domowego. Pani Maria starannie zapisywała codzienne wydatki i nieprzewidziane koszty związane na przykład z leczeniem córeczki. Ciekawą pozycją w jej notatniku były sprawunki rowerowe. Należała do pierwszych w świecie fanek tego środka lokomocji.

Świadomie zrezygnowała z opatentowania swoich odkryć. Chciała uprawiać czystą naukę. Odkryty przez nią rad wkrótce stał się cenniejszy od złota. Był notowany na giełdzie. Jego właściwości wydawały się wprost magiczne. Emanował tajemniczym światłem i energią, która wydawała się niewyczerpalna. Powstała cała gałąź przemysłu  radowego. Pierwiastek ten był tak modny, że dodawano go do wszystkiego. Na przykład do ekskluzywnej wody pitnej i kosmetyków. Malowano nim wskazówki zegarów, żeby świeciły w ciemności. Jeszcze nie wiedziano o szkodliwym wpływie promieniotwórczości na żywe organizmy.

Maria Skłodowska udzielała się również społecznie. Jako gwiazda nauki pomagała zbierać pieniądze na potrzeby polskiej nauki. Dzięki odkryciom Marii Skłodowskiej rozwinęła się fizyka, chemia i medycyna.